Tragedia, dramat... - z kompletów został nam stos pojedynczych skarpet. Co się stało z ich bliźniakami? Zaginęli w bliżej nieokreślonych okolicznościach. I co teraz? Wyrzucić skarpetki do kosza na śmieci? Nie - dać im drugie życie, które uszczęśliwi dzieci! Zrobić z nich pacynki!
Skarpetki są w dzisiejszych czasach wyjątkowo różnorodne - produkowane są w całej gamie kolorów, wzorów i ciekawych ozdobników!
Nie wyrzucajmy pojedynczych skarpet - zamieńmy je w bohaterów baśni i pełnych wrażeń opowieści.
Organizujemy teatrzyk kukiełkowy
Zabawę w teatrzyk kukiełkowy warto podzielić na kilka etapów - możecie postępować wedle nich lub wybrać tylko te, które najbardziej przypadną Wam do gustu:
- Możecie zdecydować się na przygotowanie kukiełek uniwersalnych, czyli każde dziecko tworzy swoją własną, wedle autorskiego pomysłu, a następnie dzieci bawią się nimi spontanicznie, wymyślając historie na bieżąco.
- Może także zamienić zabawę w wielkie planowanie, a w jego ramach:
- Ustalacie ile dzieci i dorosłych chciałoby wziąć udział w zabawie - można zapytać zaprzyjaźnione rodziny, dzieci z sąsiedztwa, bliskich, itp.
- Spotykajcie się przy ciastku, by wspólnie ustalić, jaką wielką sztukę odegracie... Najlepiej wybrać taką, którą znają dzieci i bez problemu zapamiętają, choćby symboliczne dialogi.
- Przydzielamy role - kto, kogo będzie odgrywał, co mówił.
- Ustalacie datę i miejsce przedstawienia oraz termin spotkania się w celu przygotowania pacynek (całą zabawę można również zorganizować od razu).
Jak zrobić pacynkę ze skarpety?
- Najlepiej wykorzystać do tego celu skarpety pozbawione drugiej pary. Dzięki temu wasza praca będzie miała również wymiar pro-ekologiczny. Jeśli jednak nie posiadacie takich, możecie użyć skarpet, które macie na zbyciu. Dobrze, aby nie były to stopki, a raczej dłuższe skarpety.
- Oprócz skarpet przygotujcie: guziku, kolorowe wstążki, skrawki materiału, nieco włóczki, tasiemki, złotko, kolorowy papier, klej, igłę i nitkę. Rozejrzyjcie się po domu - zwykle można wyszukać w nim różne "cuda", które się przydadzą przy tworzeniu pacynek.
- Każdy tworzy pacynkę, która będzie grała określoną dla niej rolę - powinna mieć więc cechy danej postaci. Przed przystąpieniem do prac - warto pobawić się w rysowanie/projektowanie, jak pacynka orientacyjnie ma wyglądać, by później łatwiej było ją przygotować.
- Spotykamy się przy stole, każdy otrzymuje swoją skarpetę, projekty leżą przed wami... i do dzieła.
- W zależności od wieku dzieci - będzie mniej lub bardziej potrzebna pomoc dorosłych (szczególnie przy zszywaniu).
- Koniecznie pamiętajcie, by pacynka miała usta, bo przecież musi nimi ruszać w czasie mówienia;)
- Włosy zróbcie z włóczki, oczy z guzików, rączki ze skrawków materiałów, czasem są przydatne jakieś elementy - pozostałości z wyposażenia dziecięcych lalek. Korona może powstać z papieru.
- Ogranicza was tylko fantazja:)
- Gdy pacynki będą gotowe - trzeba z nimi poćwiczyć rolę.
Czas na przedstawienie
Zabawę można urządzić w kameralnym gronie - tylko mama/tata z dzieckiem, rodzeństwo robi przedstawienie dla rodziców, rodzice dla dzieci lub też zaprosić np. dziadków, ciocię, kogoś znajomego, żeby była widownia... koniecznie głośno klaszcząca:)
Jako scena może posłużyć:
- stół/stolik przykryty np. kocem, obrusem sięgającym do ziemi
- dwa krzesła z przewieszoną przez nie zasłoną
- można też zbudować z tektury coś w stylu sceny/okna - w jakim będą się pojawiały pacynki/bohaterowie przedstawienia.
Gdy scena jest gotowa pozostaje juz tylko powiedzieć... Uwaga! Akcja! i dobrze się bawić.